Roberto Firmino กับความน่ารักของเขา

ตอนที่ผมได้มาลิเวอร์พูลครั้งแรก ผมได้ไปต่อแถวขอลายเซ็นนักเตะ ซึ่งมันไม่ง่ายที่จะได้มา โดยจะต้องเจอกับผู้คนมากมายที่อยากจะได้ลายเซ็นหรือถ่ายรูปกับนักเตะที่พวกเค้ารัก และแน่นอนหนึ่งในนักเตะที่ผมชอบมากที่สุดคนหนึ่ง นั่นก็คือ Roberto Firmino หรือที่เราเรียกกันติดปากว่า Bobby คนนี้นี่เอง

ครั้งหนึ่งผมไปต่อแถวตอนเช้าเพื่อจะขอถ่ายรูป วันนั้นฝนตก นักเตะกำลังเดินเข้าโรงแรม ผมยืนตากฝน รอเพื่อที่จะขอถ่ายรูปกับใครก็ได้ ต้องบอกว่า ใครก็ได้จริง ๆ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่ผม จะได้ใกล้ชิดกับนักเตะเหล่านั้น ผมได้ยืนอยู่ในมุมหลืบหน้าประตู โรงแรม โดนฝรั่งและ นักท่องเที่ยวยืนบังมิด นักเตะคนแล้วคนเล่าได้เดินผ่านผมเข้าโรงแรมไป บ้างก็แวะแจกลายเซ็น ผมเห็น Mane เดินผ่านไป Salah กำลังโดนคนรุมถ่ายรูป, Matip ที่อยู่อีกมุมกำลังคุยกับบอสและคนอื่นๆ ทุกคนต่างเดินผ่านไป จนกระทั้งผมเห็น Bobby เดินผ่านมา ด้วยมาดขรึมใส่ฮู้ดปิดหน้า (ผมไปทราบภายหลังมาว่า นักเตะบราซิล ไม่ชอบอากาศ และฝน ของเกาะอังกฤษ) หลายๆ คนตระโกนเรียก “ฟีโน่ๆ” และ “บ๊อบบี้” แต่เขาก็ไม่สนใจ ดึงฮู้ดมาปิด แล้วก็เดินเข้าโรงแรม

ส่วนตัวของผมนั้นกำลังใช้ความพยายามขอถ่ายรูปแต่ก็ไม่ได้สักคน 5555 จนกระทั่งบ็อบบี้เห็นผมที่ริมประตู ผมรีบตระโดนออกไปว่า “ขอถ่ายรูปได้ไหมครับ” และสิ่งที่ผมตกใจที่สุด คือ Bobby เดินตรงมาหาผม และยื่นมือมาหยิบมือถือผม และบอกว่า “โอเคร เดี๋ยวจะถ่ายรูปด้วยนะ” ผมดีใจมาก ทำตัวไม่ถูกเลย และแล้วผมก็ได้ถ่ายรูปกับนักเตะ Liverpool ตอนนั้นคิดในใจ สงสัยบ็อบบี้ เห็นผมยืนตากฝนในมุม โดนเบียด และไม่มีใครมาแจกลายเซ็นหรือเซลฟี่ด้วย พอถ่ายรูปเสร็จ Bobby ก็ยิ้มให้ และเดินเข้าโรงแรมไป

แต่ความประทับใจของผมยังไม่ได้สิ้นสุดแค่นั้น สัปดาห์ต่อมา ผมได้ไปรออีกรอบ รอบนี้ผมเอาเสื้อมาให้เขาเซ็น (จริงๆ ใครก็ได้ ณ เวลานั้น ) คนเยอะเหมือนเดิม ตรงที่ผมยืนมีประมาณ 20 คนได้ ผมตัวเล็กที่สุด โดนเบียดเข้าไปในจั๊กแร้ฝรั่ง ตอนนั้นผมคิดว่าคงไม่ได้ลายเซ็นใครแล้วหละ แต่ที่ไหนได้ บ็อบบี๊ คนเดิม มุมเดิมเลยกำลังเดินเข้า โรงแรม (นักเตะคนอื่นๆ ก็โดนรุมเช่นกัน) ผมเห็นบ็อบบี้เดินผ่านมา ผมเลยตระโกนพร้อมชูเสื้อ บอกกับเขาว่า “เซ็นให้หน่อยครับ” สิ่งที่พี้คกว่าเดิมคือ บ๊อบบี้คว้าปากกาจากมือผม และพูดกับผมว่า “ผมจำคุณได้นะ เอาปากกามาสิ “ แล้วเขาก็แหวกวงล้อมของแฟนบอลนับสิบ เพื่อมาเซ็นให้ผม แล้วก็เดินยิ้มเข้าโรงแรมไป นี่คือความน่ารัก และความประทับใจของผมกับนักเตะคนนี้

วันหนึ่ง ผมได้มีโอกาสไปดู Liverpool แข่งสนาม ตอนแรกผมยังสงสัยว่า Bobby ที่ดูเหมือนนักเตะธรรมดามากๆ ไม่เห็นมีอะไรเลย ทำไมคล็อปถึงจับเขาไปยืนหน้า แต่พอผมได้เห็นทุกอย่างในสนาม มุมที่กล้องและการดูผ่านทีวีไม่เห็น ผมได้เห็นกับตาว่า นักเตะคนนี้ทุ่มเทให้กับทีมมากแค่ไหน ทั้งดึงตัวประกบ ทั้งวิ่งหลอก ทั้งส่งบอลแบบคาดไม่ถึง วิ่งไม่รู้จักเหนื่อย หลังจากวันนั้นมา ผมหลงรักเบอร์ 9 คนนี้ไปเต็มๆ และในบทสัมภาษณ์อันนึงบ๊อบบี้เคยกล่าวไว้ว่า เขาไม่ต้องการ #เป็นคนที่ยิง #เขาทำเพื่อทีม #ทำยังไงก็ได้ให้ทีมชนะ #ใครจะยิงไม่สำคัญ ผมคิดว่าคนๆ นี้แหละ คือ #กองหน้าผู้ปิดทองหลังพระตัวจริง วันไหนเขาเล่นแย่ เขาไม่เคยโดนแฟนบอลที่เมืองลิเวอร์พูลด่า หรือบ่นเลย เพราะเขาน่ารัก ถ่อมตน และทำงานหนักเพื่อเครื่องจักรสีแดง ให้ลุยล่าแชมป์ต่อไป

บทความนี้เป็นบทความเปิดตัวของผม ผู้ที่มีโอกาสได้สัมผัสและใกล้ชิดนักเตะ Liverpool แบบใกล้ชิดจริงๆ ที่ประเทศอังกฤษ ที่เมือง Liverpool บทความครั้งต่อๆ ไปผมจะพยายามเขียนบรรยายถึงความรู้สึกในด้านอื่น ให้พี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ได้สัมผัสกับสิ่งที่ผมได้สัมผัสกันต่อไปนะครับ ขออภัยภาษาอาจจะไม่สละสลวยเท่าไหร่ แต่รับรองว่า ตั้งใจกลั่นออกมาเป็นตัวหนังสือให้ทุกคนได้เสพกันอย่างแน่นอน #ynwa

Scouser Boy เขียน- - Koprios เรียบเรียง-